Göreceli Ahlak ile Mutlak Ahlak

Ahlak Evrensel Midir, Kişisel Midir?

Göreceli Ahlak

Göreceli ahlak; her coğrafi bölge, ırk, doğa, yaşam biçimine göre değişiklik göstermektedir. Bu farklılıklar hiç yadırganmadan o toplum tarafından kabul görür. Dünyanın bazı coğrafi bölgelerinde günlük yaşamda kadınların bedenleri giysi ile kapalı olmalıdır. Bir kadının üstü çıplak bir şekilde toplum içinde dolaşması, ahlaki olarak kabul görmez. Böyle bir durumda ısrar ederse ve davranışını sürdürürse teşhircilik ile bile suçlanabilir. Yani sadece ahlaki olarak değil, yasal olarak bile suçlu sayılır.

Afrika’nın bazı bölgelerinde ise kadınlar sürekli üstsüz şekilde yaşam sürerler ve bu bölgelerde bu davranış doğru olarak kabul edilir. Toplum tarafından hiç yadırganmamasından ziyade, onlara göre doğru olan budur.

Yine dünyanın bazı bölgelerinde erkekler sayısız eş edinebilir. Bazı bölgelerde kadınlar sınırsız eş edinebilir. Bazı toplumlarda evlilik dışı cinsel ilişki normal karşılanabilirken, bazı ülkelerde bu davranış ölüm cezasıyla sonuçlanır. Bazı ülkelere domuz eti yemek normaldir, bazı ülkelerde ise domuz eti yemek günah olduğu için yasaklanmıştır. Bazı ülkelerde kürtaj yasaklanmıştır ve cezası vardır. Bazı ülkelerde birden fazla çocuk yapmak kanunlarla yasaklanmıştır.

O zaman kendimize şunu sormalıyız, doğru olan hangisi? Hümanist bir yaklaşım hepsini doğru kabul edebilir. Bu yaklaşımlara baktığımızda ahlaksal değerlerdeki bu farklılığın tek hakemini, sadece toplumun benimsediği gelenekler olarak kabul ederiz. İnsanlar atalarından süregelen alışkanlıkları hiç yadırgamadan sürdürmeye devam ederler.

Mutlak Ahlak

Hristiyanlık ve Mesih İnanlı düşüncede ahlak için mutlak ölçüt Tanrı’nın kendisidir. Her ahlaksal davranış O’nun doğasının ışığında yargılanmaktadır. Kutsal Kitap, kendi başına ahlak standardı olan Tanrı tarafından verilmiş olduğu için, ahlak ölçütü olarak kullanılır. Bu yüzden zaman içinde ve değişik coğrafik bölgelere göre değişim göstermez ve her yerde, hiçbir zaman değişmeyen mutlak ahlak kurallarını içerir.

Kutsal Kitap ahlak yasalarını keyfi olarak koymaz. Keyfi olarak zorla kabul ettirilen bir şey de değildir. İman ve inançla birlikte değişimin sonucudur. Bu yüzden dünyadaki tüm kiliseler kendi geleneklerine ve kültürlerine göre ahlak değerlerini öğretmeden Kutsal Kitap’a dayalı ahlak kurallarını öğretmelidir.

Bizlerin, Türk Kilisesi olarak tarihten gelen bazı geleneklerimiz var. Bu geleneklerimizi Kutsal Kitap’a göre değerlendirmeli ve yaşam tarzımızı ona göre belirlemeliyiz. Eski yaşam tarzımızı Kutsal Kitap’a uydurmaya çalışmamalıyız. Bazı imanlı kardeşlerimiz eski alışkanlıklar ve kültür üzerine Mesih inancını inşa etmeye çalışıyorlar, buna karşı olduğumuzu da açık bir şekilde beyan etmekteyiz.

Ahlak konusunda Tanrı’nın standartları net ve belirgindir. Bunları esnek bir hale getirerek sulandırmak ve kıyısından, sağından solundan kırpmak bizi ahlaki yozlaşmaya götürür. Ahlak konusunda Tanrı şunu bizlerden istiyor: ”Tanrı’nın isteği şudur: Kutsal olmanız, fuhuştan kaçınmanız, her birinizin, Tanrı’yı tanımayan uluslar gibi şehvet tutkusuyla değil, kutsallık ve saygınlıkla kendine bir eş alması ve bu konuda haksızlık edip kardeşini aldatmamasıdır. Daha önce de size söylediğimiz, sizi uyardığımız gibi, Rab bütün bu suçlardan ötürü insanları cezalandıracaktır. Çünkü Tanrı bizi ahlaksızlığa değil, kutsal bir yaşam sürmeye çağırdı. Dolayısıyla bu çağrıyı reddeden kişi insanı değil, size Kutsal Ruhu’nu veren Tanrı’yı reddetmiş olur.” (1. Selanikliler 4:3-8).

Bu standartlar insanın koyduğu standartlar değil, tamamen Tanrı’nın isteğidir. Tanrı biz evlatlarının Tanrı’yı hoşnut eden ahlaki davranışlarla, bizim iyiliğimiz için istemektedir. Bu kurallara uyarak yaşamak, bizim hayatımızı iyi ve güzel bir yaşam haline getirir. Ayrıca ahlaki yozlaşma bizi Tanrıdan uzaklaştırmaktadır. Hayatımızın her alanında ve her attığımız adımda Tanrı’yı hoşnut etmek ve O’nun kurallarına boyun eğmek için gayretli olalım.

Esenlikler