İntikamla Değil, Sevgi Ateşi İle Yanmak

İntikamla Değil, Sevgi Ateşi İle Yanmak

Her suikastın ya da öldürülmenin ardından, kurbanın yakınlarının haykırışları yankılanır, “kanımız yerde kalmayacak, intikamımız alacağız”. Ama Hristiyanlık’ta böyle değildir.

“Kanımız yerde kalmayacak, intikamımızı alacağız”.

Bu normal bir tepkidir. Çünkü insanlar, ancak kendisine acı verenden intikamını aldığında acılarının dinebileceğini düşünmektedirler. Hrant Dink’in öldürülmesi de aslında bir intikam duygusunun sonucu değil midir?

Hrant Dink’in düşüncelerinin iyi niyetli olmasına rağmen, sadece kendi düşüncesine aykırı olduğundan, ön yargılı ve sorgulamadan yapılan bir yargısız infazdı. Hoşgörü inancına sahip olduklarını her fırsatta belirten bu çevrelerin samimiyeti, artık sorgulanmaktadır. Bir kişi düşünceleri için sırf başka bir inanca, ırka sahip diye yok edilmeye hakkı olduğunu düşünmek, hangi inanca ya da düşünceye sığar bilinmez.

Ancak insan olamayan bir kişinin, herhangi bir guruba dahil olması beklenemez diye düşünüyorum.

Peki şu son olayda, yani Hrant Dink’in öldürülmesinde dikkatinizi bir şey çekti mi? Tüm bu intikam söylemlerinin hiçbiri yoktu. Tam tersine bambaşka bir anlayış hakimdi. Özellikle Hrant Dink’in eşi Rakel Dink’in cenazedeki konuşması, bu konuda çok güzel bir örnektir. Daha konuşmasının başında bu farklılığı görebilirdiniz.

Yuhanna 15:13, ‘‘Hiç kimsede, insanın dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur” der. Bu ayetleri İncil’in sayfalarında görebilirsiniz.

Bu sevgiyi Rakel Dink nereden aldı dersiniz? Kocasının katilinden bahsederken, “Yaşı kaç olursa olsun, 17 veya 27 olsun, katil kim olursa olsun, bir zamanlar bebek olduğunu da biliyorum..” sözleriyle katilin annesinin bile bayılmasına neden oldu. Çünkü bu eşini kaybeden acılı kadın, intikamdan değil; bambaşka bir anlayıştan bahsediyordu. Rakel Dink Tanrı’nın kendisine öğrettiği sevgiyi şimdi milyonlara gösteriyordu.

Çünkü o biliyordu ki, Tanrı kendi Oğlu’nun da, kendisi için çarmıhta ölmesine izin vermişti. Rab İsa Mesih çarmıha gerilirken şöyle demişti, “İsa, ‘Baba, onları bağışla’ dedi. ‘Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar.’ ” (Luka 23:34) Rakel Dink dostları için canını veren Rab’bi olan İsa Mesih’ten aldığı öğretiyle, kocasını katleden kişiyi anladığını ve onu değil, arkasındaki güçleri yargılamak gerektiğini belirtti. İşte Mesih’in sevgisi…

“Biz de geleceğiz sevgilim, biz de geleceğiz o eşsiz cennete. Oraya yalnız ve yalnız sevgi girer. insanların ve meleklerin dillerinden üstün olan, peygamberlikten üstün olan, bütün sırları bilmekten üstün olan, dağları yerinden oynatacak imandan üstün olan, varını yoğunu sadaka vermekten üstün olan, bedenini yakılmaya teslim etmekten daha üstün olan yalnız ve yalnız sevgi girecek o cennete. Orada gerçek sevgiyle bir arada ebedince yaşayacağız. Kimseyi kıskanmayan, öldürmeyen, aşağılamayan, kin tutmayan, bağışlayan, kardeşini sayan bir sevgi; Mesih’te bulunan sevgi… Ve bize dökülmüş olan sevgi…”

Rakel Dink’in yukarıda söz ettiği sevgi, İncil’in 1. Korintliler 13. bölümde açıklanan sevgidir. Bu bölümde İncil şöyle der,

 “Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez, kötülüğün hesabını tutmaz. Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir. İşte kalıcı olan üç şey vardır: İman, umut, sevgi. Bunların en üstünü de sevgidir.” 

Eğer gerçekten kendi düşüncesinin ve inancının, hoşgörü ve sevgi olduğunu düşünen varsa; Rakel Dink’in konuşmasından sonra bir daha düşünmeli. Bu acılı kadın, bu gücü nereden bulmuş olabilir? İntikam almayı da düşünebilirdi. Konuşmasında katile lanetler yağdırabilir, kocasının kanının hesabını herkese sorabilirdi. Üstelik böyle yaptığında kimse onu yargılayamazdı. Ama İsa Mesih’in dediği gibi davranmaya özen gösterdi, “ ‘Göze göz, dişe diş’ dendiğini duydunuz. Ama ben size diyorum ki, kötüye karşı direnmeyin. Sağ yanağınıza bir tokat atana öbür yanağınızı da çevirin.” Matta.5: 38-39

Hristiyanlığı sadece, “Haçlı Seferleri”ne bakarak değerlendirenler çok büyük bir gerçeği ve fırsatı, ne yazık ki görmekten mahrum kalıyorlar. İncil, “Tanrı Sevgidir” der. (1. Yuhanna 3:16)