Müjde Nedir?

”Müjde, İyi haber, İncil” bu kelimelerin hepsi aynı manaya gelir ve Kutsal Kitap’ın Yeni Ahit (İncil) bölümünde sıkça kullanılır. Hatta dilimizde Yeni Ahit bölümüne komple İncil adı verilmiştir.

Nedir bu müjde? Neden Bu Kadar Önemlidir?

Bu sorulara cevap vermeden önce, “müjde” kelimesinin, yani İncil’in orijinal dili olan Grekçedeki, “euangelion” kelimesinin etimolojik kökeni hakkında biraz bilgi vermek iyi olacaktır. Euangelion (iyi haber) İncil’de 76 kez, fiil hali euangelizo (iyi haber getirmek ya da bildirmek) ise 54 kez geçer. Her iki kelime de, ”angelos” yani haberci kelimesinden (aynı zamanda melek demek) türetilmişlerdir. Klasik Grekçede euangelos, politik yada kişisel olarak iyi haber, heyecan uyandıran müjdeli haber getiren kişi manasına kullanılırdı. İncil’e gelindiğinde, İncil yazarları euangelion kelimesini o kadar yoğun bir şekilde kullanmışlardır ki, kelime bundan sonra tamamen Hristiyanlıkla özdeşleşmiştir. İsa Mesih’in müjdesi, yani çarmıhta bizlerin günahlarına karşılık kendini feda etmesi ve 3. gün eski peygamberlikler uyarınca dirilmesi ilk imanlıları o kadar derinden etkilemiştir ki; bu tanıklıklarını paylaşmak, kendilerine Tanrı tarafından sağlanan bu müjdeyi dünyanın dört bir yanındaki uluslara taşımak için hepsini yollara döktü.

Hatta ilk dönemlerde imanlılar, ¨Mesihçiler¨ (Hristiyanlar) olarak çağrılmadan önce sürekli yollarda oldukları için ¨yoldakiler¨ olarak isimlendirilmişlerdi. Eski Ahit’teki şu ayete kulak verecek olursak, ilk imanlıların ve çağlar boyunca müjdeye gönül vermiş olanların neden bu iyi haberi insanlara iletmek için ömürlerini yollarda, hiç bilmedikleri ülke ve kültürlerde, türlü zorluklar hatta hapis, işkence ve ölümlerde geçirdiklerini bir nebze daha iyi anlayacaksınız:

¨Dağları aşıp gelen müjdecilerin ayakları ne güzeldir! O müjdeci ki esenlik duyuruyor. İyilik müjdesi getiriyor, kurtuluş haberi veriyor…¨ (Yeşaya. 52:7)

İsa Mesih’in bizzat kendisi de aynı kelimeyi kullanmıştır:

İsa onlara şöyle karşılık verdi: “Gidin, işitip gördüklerinizi Yahya’ya bildirin. Körlerin gözleri açılıyor, kötürümler yürüyor, cüzamlılar temiz kılınıyor, sağırlar işitiyor, ölüler diriliyor ve Müjde yoksullara duyuruluyor.¨ İncil – (Matta. 11:4-5)

Gerçekten de İsa Mesih’in gelişi, mucizeleri, iyilik adına tüm yaptıkları ve daha da ötesinde insanlığın günahları için ölmesi; O’nun çarmıhını insanlık adına en önemli iyi haber kıldığı gibi, O’nun ölümden dirilmesi de Tanrı’nın Biricik Oğlu aracılığıyla insanlığa verdiği müjdeyi en mükemmel şekilde tamamlanmasını sağlamıştır. 12 Havariler ve o zamandan bu zamana kadar ki tüm müjdeciler, Tanrı’nın Mesih aracılığıyla sağlamış olduğu bu İyi Haber’in coşkusuyla, kendilerine sağlanmış olan bu sonsuz hayat umudunun gücüyle ve Tanrı’nın içten sevgisiyle, hiçbir politik ya da dünyasal çıkarlar gözetmeden sadece ve sadece Mesih’in kaybolmuş koyunlarına ulaşmak için yollara düşmüşler; misyonlar kurmuşlar, misyoner olmuşlar ve Mesih’i örnek alarak sevdikleri uğruna ölüme dahi göğüs gererek Tanrı’ya hizmet yaşam amacı edinmişlerdir. Bu bizzat İncil’in emridir:

¨Kutsal Yazı, “O’na iman eden utandırılmayacak” diyor. Çünkü Yahudi Grek ayrımı yoktur, aynı Rab hepsinin Rabbi’dir. Kendisini çağıranların tümüne eli açıktır. “Rab’bi adıyla çağıran herkes kurtulacak.”Ama iman etmedikleri kişiyi nasıl çağıracaklar? Duymadıkları kişiye nasıl iman edecekler? Tanrı sözünü yayan olmazsa, nasıl duyacaklar? Sözü yaymaya gönderilmezlerse, sözü nasıl yayacaklar? Yazılmış olduğu gibi: “İyi haber müjdeleyenlerin ayakları ne güzeldir!” İncil – (Romalılar. 10:11-14)

Mesih İsa ile başlayan iyi haber, iki bin senedir hiç durmamıştır ve O bulutlar içerisinde tekrar gelinceye kadar da durmayacaktır. İnsanlık müjdeye susamıştır, günahlarımızı bizden alıp, bizi yeni kişilere çevirebilecek olan diri Mesih’e susamıştır ve bizi ölümden diriltip sonsuz egemenliğine alabilecek olan Tanrı’ya susamıştır.

Ne mutlu bu müjdenin kaynağını bulup ve bunu tüm sevdikleriyle paylaşmak isteyen insanlara!