Yaşam Amacınız Var Mı?
Sevgili ziyaretçimiz, bu makalemizde “Yaşam Amacı” kavramını Hristiyan bakış açısıyla irdeleyeceğiz. Bizim temel kaynağımız Tanrı sözü olan İncil’dir. Eğer kargo dahil ücretsiz İncil almak isterseniz aşağıdaki linkten formu doldurmanız yeterlidir. Size iyi okumalar diliyoruz.
Eğer hayatımızdan Tanrı’yı uzak tutarsak içimizdeki boşluğu başka şeylerle doldurmaya çalışırız, ancak o şeyler asla yeterli olmaz.
Yaşam Amacınızı Bilmek İster Miydiniz?
Bir çekiç düşünün. Çivi çakmak için tasarlanmıştır, bu iş için yaratılmıştır. Alet kutusunda yaşar ve çivi çakmak için dışarı çıkar. Birde çekicin bir ruhu, bir bilinci olduğunu düşünelim. Günlerce alet kutusunda kilitli kalmıştır. İçeride durur ve bekler, ancak ne için olduğunu bilemez. Sanki bir şeyleri kaçırıyordur ama onun ne olduğunu bilemez.
Bir gün birisi onu alet kutusundan çıkartır ve onunla şömine için bazı dalları kırar. Çekiç canlanır. Tutuluyor, kullanılıyor, dallara vuruyor, çekiç mutlu olur. Buna rağmen, gün sonunda kendini hala daha eksik hisseder. Dallara vurmak eğlencelidir, ama yeterli değildir. Bir şey hala daha eksiktir.
O günü izleyen günler boyunca çekiç sık sık kullanılır. Bir janta tekrar şekil verir, bazı kayaları patlatır, bir masanın yerinden çıkan bacağını yerine sokar. Ancak hala daha eksik bir şeyler vardır. Daha çok hareket etmek ister. Olabildiğince fazla bir şeyleri kırmak, bir şeyleri patlatmak, bir şeyleri göçertmek ve mümkün olan her türlü vuruşu gerçekleştirmek ister. Yeteri kadar vurmadığını ve tatmin olmadığını hisseder. Daha da kötüsü, bu hareketlerin içindeki eksikliğin çözümü olduğuna inanır.
Bir gün kutudan çıkartıldığında bir çiviye doğru hedeflenir ve onu çakar. Birden çekicin kafasında bir şimşek çakar. Artık gerçekten ne için tasarlandığını anlar. Onun yaşam amacı çivi çakmaktır. Diğer bütün eylemler artık sönük kalmıştır. Çekiç, ruhunun ne aradığını artık bilmektedir.
Varoluşumuzun Amacı Ne?
Bizler de Tanrı’nın benzerliğinde, O’nunla bir ilişki kurmak için yaratıldık. Tanrı ile ilişki içinde olmak, bizim ruhlarımızı nihai anlamda tatmin edecek olan tek şeydir. Tanrı’yı bilene kadar birçok harika tecrübemiz olmuştur, ancak bir çivi çakmamışızdır. Bizler bazı soylu maksatlar için kullanılmışızdır, ancak bunların hiçbiri bizim tasarlandığımız amaç değildir. Bu nedenle soylu maksatların hiçbiri ruhumuzu tamamen tatmin etmemiştir. Augustine, bu durumu şöyle açıklamıştır:
“Tanrım, Sen bizi Kendin için yarattın ve Sende olana kadar yüreklerimiz asla huzur bulmayacaktır.”
Tanrı ile olan bir ilişki, bizim ruhumuzun açlığını söndürecek olan tek şeydir. İsa Mesih şöyle demiştir:
”Yaşam ekmeği ben’im. Bana gelen asla acıkmaz, bana iman eden hiçbir zaman susamaz.” Yuhanna 6:35
Biz Tanrı’yı bilene kadar, susuz ve açızdır. Biz açlığımızın ve susuzluğumuzun tatmin olması için birçok şey, “içeriz” ve “yeriz” ancak tatmin olamayız.
Bizler çekiç gibiyiz. Boşluğu neyin dolduracağını bilmeyiz. Ancak Nazi esir kampında olan Corri Ten Boom, tek tatminin Tanrı’da olduğunu bilmiştir:
“Bizim mutluluğumuzun kaynağı, bizlerin İsa Mesih aracılığı ile Tanrı’da olmamızdır. Tanrı’nın sevgisine güvenebiliriz. Kayamız en büyük kötülükten bile güçlüdür.”
Eğer hayatımızdan Tanrı’yı uzak tutarsak içimizdeki boşluğu başka şeylerle doldurmaya çalışırız, ancak o şeyler asla yeterli olmaz. O şeylerden daha fazla tüketiriz, hatalı bir şekilde fazlasının cevap olacağını düşünürüz. Ama sonunda tatmin olmamış bir şekilde kalırız.
Bizim en büyük arzumuz Tanrı’yı bilmek, Tanrı’yla bir ilişkiye sahip olmaktır. Niçin? Çünkü bizler bu şekilde tasarlanmışızdır. Peki sen çivini çaktın mı?