Hristiyanlıkta Sünnet Var Mıdır?
Sevgili ziyaretçimiz, bu makalemizde “Hristiyanlıkta sünnetin olup olmadığı” konusundan bahsedeceğiz. Bizim temel kaynağımız Tanrı sözü olan İncil’dir. Eğer kargo dahil ücretsiz İncil almak isterseniz aşağıdaki linkten formu doldurmanız yeterlidir. Size iyi okumalar diliyoruz.
Sünnet Nedir? Ne Zaman Ortaya Çıkmıştır?
Sünnet, çok eski çağlardan beri çeşitli toplumlarda var olan bir uygulamadır. Bu uygulama halen devam etmektedir. Samiler, İbraniler, Araplar, Moablılar, Amoriler, Edomlular ve Mısırlılar sünneti uygulamıştır. Babil, Asur, Kenan ve Filistinlilerde de bu uygulamalara rastlanmıştır. Sünnetin yapılması hakkında birçok teori olmasına karşın, bütün bu toplumlarda esas amaç din olarak karşımıza çıkmaktadır. Sünnetin İbrani halkı için anlamına baktığımızda ise, Tanrı tarafından İbrahim ile Tanrı’nın yaptığı antlaşmanın bir işareti olduğunu görüyoruz.
Kutsal Kitap’ta Sünnet
Kutsal Kitap, Yaratılış (17:9) bölümüne baktığımızda, ”ve Allah İbrahim’e dedi: ve sen ise, sen ve senden sonra zürriyetin, nesillerince ahdimi tutacaksınız. Sizinle ve senden sonra zürriyetinle benim aramda tutacağınız ahdim şudur, aranızda her erkek sünnet olunacaktır.”
Buradan da anladığımız gibi, Tanrı İbrahim ile arasındaki antlaşmaya bir sadakat işareti olarak, diğer toplumlarda da mevcut bulunan sünnet olayını seçmiştir. Burada şunu hemen hatırlatmamız gerekir ki, amaç yalnızca bedensel bir işlevin yerine getirilmesi değildir. Kutsal Kitap’ın ilerleyen sayfalarına baktığımızda, Tanrı’mızın sünnetle anlatmak istediği içerik daha net bir biçimde açıklanmıştır. Oradan öğrendiğimize göre sünnetin yürekte kazandığı anlam, asıl önemli olandır. Yani eski yaşamdan yüreğin sıyrılıp yepyeni yaşama geçen gerçek yürek olması gibi.
Sünnetteki asıl sır, etin guflesinin sıyrılmasından sonra bedende kalıcı bir iz bırakması olduğu gibi; esas olanda yürekte eskinin atılıp, Tanrı’daki kurtuluş yerinin iz olarak kalmasıdır. Yürekteki sünneti anlatan ayetlere Kutsal Kitapta çokça rastlayabilirsiniz.
Yasanın Tekrarı 30:6 şöyle yazıyor, “ve Allahın RABBİ bütün yüreğinle ve bütün canınla sevmek için yaşayasın diye, Allahın RAB senin yüreğini ve zürriyetinin yüreğini sünnet edecektir.”
Yeremya peygamber de yazılarında yürekte sünnetsizliğin putperest olmakta aynı şey olduğu belirtilmektedir. Yeni Ahite bakacak olursak Pavlus Romalılara olan mektubunda şöyle demektir.
”görünen bedende olan sünnetlilik gerçek sünnetlilik değildir… asıl olan ruhta yüreğindeki sünnetliliktir.” (Romalılar 2:28)
Kısacası Tanrı bir takım anma taşlarını nasıl manaları için verdi ise, sünnetliği de yine kendisi ile olan ahdin manası belirginleşsin diye vermiştir. Bu bağlamda gelenek sünneti artık dinsel anlamda dışsal bir ifadeden öteye gitmemektedir.
Hristiyanlıkta Sünnet Uygulaması
Koloseliler 2:11 de şöyle yazmaktadır. ”Ayrıca Mesih’in gerçekleştirdiği sünnet sayesinde günahlı benliğinizden soyunarak elle yapılmayan sünnetle onda sünnet edildiniz”.
İsa Mesih’in ailesi de Luka 2:27’de dendiği gibi şeriata uygun şekilde Mesih’i sünnet etmişlerdi. Sekizince günde adet üzerine sünnet edilmiş ve meleğin bildirdiği ad ona verilmişti. Ama kendisi vahiy olarak gelen kişi, yürekteki esas sünneti gerçekleştiren kişiydi. İsa Mesih geleneksel anlatımın çok üstünde şeyler vaaz etti. Sünnetin sağlık açısından çok faydalı olduğu bugün tıbben ispatlanmıştır. Yani şu ya da bu biçimde, insanlar bunu sağlık açısından uygulamaktadır. İnançlı, inançsız ya da başka din mensupları buna dahildir. Yani toplumdaki Hristiyan sünnet olmaz, sünnetsiz ithamı oldukça yanlıştır. Aradaki fark, Hristiyanlar sünneti yaptırırken dinsel bir olguya oturtmamaktadır.
Çünkü gerçek İsa inanlısı için bedensel sünnet, eski ahitte Mesih’in gelişine dek Tanrı ile insan arasındaki antlaşmanın işareti anlamında bir gelenektir. Mesih’te ise yürek sünnetliliği esası daha net anlaşılmıştır. Bedensel sünnet ise sadece sıhhi anlam taşıyan bir operasyon olarak kalmıştır. O zaman, ehli kitap aileleri olarak sıhhi anlamda sünnet yaptırmanız iyidir.
Sünneti İsa Mesih’in kurtarışı için ve insanlığa yürek sünnetliğini aktarmak için bir tanıklık amacı ile de kullanmak mümkündür. Yani çocuk bir şekilde sünnet ettirilir ve sonunda da aile arasında, eşle ve dostla bir yemek yenip, gerçek sünnetliliğin İsa Mesih’te ne anlam taşıdığı aktarılabilir. Böylelikle kendi toplumumuz içinde bulunan bir takım kültürel etkinlikler, tanıklık amacı ile kullanılmış olur. Böyle bir uygulama yapalım ya da yapmayalım, Tanrı’nın sünnetteki esas amacını, yürek sünnetliliği olduğunu unutmayalım.
Esen kalın.