Oslo Katliamı

Oslo Katliamı

Son günlerde Norveç’te olan olayları her birimiz internet, televizyon ya da radyodan takip etmiş ve izlemişizdir. Maalesef Oslo’da insanlık dışı bir katliam gerçekleşti. Bu katliamda 100’e yakın kişi, Anders Behring Breivik adlı kişi tarafından hunharca katledildi. Ben ve çevremdeki Hristiyan arkadaşlarım, bu haber sonrasında yüreğimizde derin ve büyük bir acı hissettik. Ayrıca eminim ülkemizde yaşayan Hristiyanlar da bu olay sonrasında büyük üzüntü duymuşlardır. Katledilmiş insanların aileleri için Tanrı’ya dua ediyoruz ki, bu ailelerin acılarını dindirsin ve onları teselli etsin.

Bu olay sonrasında dikkatimi çeken hadise ise, bu kişi hakkında televizyonlarda ve internet haberlerinde bilgi verilirken ya da kişilik tahlili yapılırken verilen bilgiler arasında aşırı muhafazakar ve Hristiyan olması gibi ayrıntılara da yer verilmesiydi. Evet bu kişiye, yaptıklarına ve internette yazdıklarına baktığımızda kinli, nefret dolu, kana susamış  yada ırkçı birisi olduğunu görebiliriz; ama Hristiyan kimliği nerede?

Böyle Bir Kişiye Hristiyan Diyebilir Miyiz?

Hayır! Ben uzun yıllardan beri Hristiyanım, ama hiçbir zaman İncil’de vurun, öldürün gibi şeyler görmedim. Acaba ben mi yanlış okuyorum İncil’i, yoksa insanlar mı anlamak istedikleri gibi algılıyorlar ayetleri? Ayrıca bu kişinin Hristiyan olduğu facebook hesabına, olaydan sonra eklenmiş. Acaba kim ekledi ve amacı neydi? Şunu vurgulamak ve altını çizmek istiyorum: İsa Mesih kin, nefret, savaş getirmedi. O’nun dünya’ya getirdiği şey sevgiydi: Tanrısal Sevgi! O insanlara Tanrı gibi sevmeyi öğretti. İsa Mesih sadece sizi sevenleri sevin de demedi. O dedi ki:

“‘Komşunu seveceksin, düşmanından nefret edeceksin’ dendiğini duydunuz.  Ama ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin” (Matta 5:43-44)

Aynı zamanda Luka 6:27’de, ”Sizden nefret edenlere iyilik yapın, size lanet edenler için iyilik dileyin, size hakaret edenler için dua edin” diyor. Bu ne kadar büyük ve inanılmaz bir sevgi ölçütüdür. Elçi Pavlus da Mesih’in Tanrısal sevgisinden bahsederken şunları diyor: ”Öyle ki, Tanrı’nın bütün doluluğuyla dolmanız için, sevgide köklenmiş ve temellenmiş olarak bütün kutsallarla birlikte Mesih’in sevgisinin ne denli geniş ve uzun, yüksek ve derin olduğunu anlamaya, bilgiyi çok aşan bu sevgiyi kavramaya gücünüz yetsin.” (Efesliler 3:16)

Aynı zamanda Eski Antlaşma’da Egemen Rab diyor ki: ”Ben kötü kişinin ölümünden sevinç duymam, ancak kötü kişinin kötü yollarından dönüp yaşamasından sevinç duyarım. Egemen RAB böyle diyor.” (Hezekiel 18:23)

Tarih boyunca Hristiyan kimliği ile kendini tanıtmış birçok kişi, Hristiyanlığın öğrettikleri ile hiç uyuşmayan ve İncil’in onaylamadığı birçok olay gerçekleştirmiştir. Ama bu Hristiyanlığın Barış ve Sevgi olduğu gerçeğini değiştirmez. Çünkü değişen şey insanların duyguları, hırsları ve arzularıdır. Fakat Tanrı ve O’nun sözleri olan Kutsal Kitap değişmezdir.

Kısacası, Hristiyanlığın kendisi sevgi ve barıştır. Çünkü Tanrı’nın oğlu İsa Mesih Bizi (yani insanlığı) Baba Tanrı ile barıştırmak için dünyamıza geldi. O’nun ölümü ve diriliş sayesinde Adem ve Havva’nın yapmış oldukları itaatsizlik yüzünden kaybetmiş olduğumuz hakları, bize tekrar sunmak için geldi ki, O’nu yaşamlarımıza kabul ettiğimizde Tanrı’nın çocukları olup sonsuz yaşama sahip olabilelim.