Malaki

Malaki: Otuz Dokuzuncu Kitap

Malaki Kitabı’na Giriş

Malaki Kitabı, Kutsal İncil’in otuz dokuzuncu kitabı ve Eski Ahit’in son kitabıdır. Sürgün sonrası Yahuda’ya peygamberlik mesajı olarak yazılan Malaki’nin sözleri, keskin bir azarlama, yürekten bir yalvarış ve umut dolu bir vaat sunar. “Malaki” ismi, “Benim habercim” anlamına gelir ve bu, kitabın insanları sadakate geri çağırma temasıyla mükemmel bir şekilde örtüşürken, Mesih için yolu hazırlayacak gelecekteki bir haberciye işaret eder.

Babil sürgününden döndükten ve tapınağı yeniden inşa ettikten sonra , Yahuda halkı ahlaki çöküşe, ruhsal ilgisizliğe ve dini ihmalkarlığa düşmüştü. Malaki, bir dizi keskin soru ve cevapla günahlarını açığa çıkarır ve gerçek tövbe çağrısında bulunur. En önemlisi, Malaki, Mesih’in gelişine ve Eski ve Yeni Ahit arasında bir köprü görevi gören Vaftizci Yahya’nın hazırlık hizmetine işaret eder

Yazar ve Tarihsel Bağlam

Yazar: Malaki Peygamber

Malaki’nin kişisel geçmişi hakkında çok az şey bilinmesine rağmen, “elçim” anlamına gelen ismi, onun peygamberlik rolünü vurgular. Bazı akademisyenler, “Malaki”nin kişisel bir isimden ziyade bir unvan olabileceğini öne sürse de, geleneksel görüş Malaki’yi Eski Ahit döneminin son peygamberi olarak kabul eder.

Tarihsel Bağlam

Malaki’nin hizmeti muhtemelen MÖ 430-420 civarında, Nehemya’nın Yahuda’daki valiliği sırasında gerçekleşti. Bu, Yahudi sürgünlerinin Babil’den dönüp tapınağı yeniden inşa etmesinden yaklaşık bir yüzyıl sonraydı (MÖ 516). Daha önceki coşkularına rağmen, halkın Tanrı’ya olan bağlılığı azalmıştı. Haggai ve Zekeriya gibi peygamberlerin manevi coşkusu, kayıtsızlığa , yolsuzluğa ve itaatsizliğe yol açmıştı.

Önemli tarihi unsurlar şunlardır:

• Tapınak ibadeti yeniden canlandırılmıştı ama artık uygunsuz kurbanlar yüzünden bu ibadet onursuzlaştırılıyordu.
• Kâhinler yozlaşmış, Tanrı’nın yasasını öğretememişlerdi.
• Boşanma ve adaletsizlik gibi konular da dahil olmak üzere ahlaki gevşeklik yaygındı .
• İnsanlar ekonomik ve siyasal mücadeleleri nedeniyle Tanrı’nın sevgisinden şüphe ediyor ve adaletini sorguluyorlardı.

Malaki’nin sözleri, Eski ve Yeni Ahit arasındaki 400 yıllık sessizlikten önce gelen son peygamberlik meydan okuması niteliğindedir.

Malaki Kitabının Yapısı

Malaki Kitabı, Tanrı ile halkı arasındaki altı tartışma veya diyalog dizisi olarak yapılandırılmıştır. Bu çatışmacı alışverişler, Tanrı’nın değişmeyen sevgisini ve vaatlerini yeniden teyit ederken Yahuda’nın günahlarını vurgular.

Malaki’nin ana hatları şöyledir:

1. Tanrı’nın İsrail’e Olan Sevgisi (Malaki 1:1-5)
– Tanrı’nın sonsuz sevgisinin bir beyanı.

2. Kâhinlerin Yolsuzluğu ve Saygısızlığı (Malaki 1:6–2:9)
– Uygunsuz kurbanlar ve öğretilerle Tanrı’yı aşağılamanın azarlanması.

3. Sadakatsizliğin ve Boşanmanın Kınanması (Malaki 2:10-16)
– İlişkilerde ve ahit taahhütlerinde sadakate çağrı.

4. Tanrı’nın Adaleti Sorunu (Malaki 2:17–3:5)
– Ahit elçisinin geleceğine dair bir vaat .

5. Tanrı’yı Ondalık ve Sunular Yoluyla Soymak (Malaki 3:6-12)
– İbadet ve bağışlamanın doğru bir şekilde yeniden sağlanması için bir meydan okuma.

6. Son Yargı ve İadenin Vaadi (Malaki 3:13–4:6)
– İyiler ile kötüler arasındaki ayrım.
– İlyas’ın yolu hazırlamak için geri döneceğine dair bir kehanet .

Malaki 1:1-5 – Tanrı’nın İsrail’e Olan Sevgisi

Tanrı Sevgisini İlan Ediyor

Malaki, Tanrı’nın sevgisini güçlü bir şekilde dile getirerek başlar:,

“Seni sevdim,” diyor Rab. Ama sen, ‘Bizi nasıl sevdin?’ diye soruyorsun.” (Malaki 1:2).
Halkın sorusu, Tanrı’nın sevgisi hakkındaki şüphelerini ve hoşnutsuzluklarını ortaya koyar. Tanrı, onlara Yakup’u (İsrail) Esav’a (Edom) tercih ettiğini hatırlatarak yanıt verir . İsrail’in hayatta kalması ile Edom’un ıssızlığı arasındaki karşıtlık, Tanrı’nın antlaşma halkına olan sadakatini gösterir.

Bu bölüm kitabın tonunu belirliyor: Tanrı’nın sevgisi sarsılmaz, ancak insanların tepkisi şüphe ve nankörlük oldu .

Malaki 1:6–2:9 – Rahiplerin Yozlaşması ve Saygısızlığı

Kurbanlar Yoluyla Tanrı’yı Onursuzlaştırmak

rahipleri sunakta kirli kurbanlar (kör, topal veya hasta hayvanlar) sundukları için azarlar . Bu saygısızlık, en iyisini hak eden Tanrı’ya saygısızlıktır:

“Kör hayvanları kurban olarak getirmeniz yanlış değil midir?” (Malaki 1:8).

Rahipler, Tanrı’yı onurlandırma ve halkı gerektiği gibi eğitme gibi kutsal görevlerini yerine getirmede başarısız olmuşlardı.

Tanrı’nın Rahiplere Uyarısı

Allah, eğer O’na karşı gelmeye devam ederlerse, onların fedakarlıklarını reddedeceğini ve bereketlerini elinden alacağını şöyle bildiriyor:

“Eğer dinlemez ve adımı yüceltmeye karar vermezseniz, üzerinize lanet göndereceğim” (Malaki 2:2).
Levi ile yaptığı ve sadakati, dürüstlüğü ve yasanın doğru bir şekilde öğretilmesini öngören antlaşma hatırlatılır .

Malaki 2:10-16 – Sadakatsizliğin ve Boşanmanın Kınanması

Sadakatsizlik Yoluyla Ahdi Bozmak

Malaki, odak noktasını insanların ilişkilerdeki ve evlilikteki sadakatsizliğine kaydırır. Şunları kınar:

• Halkı putperestliğe sürükleyen yabancı kadınlarla evlilik .
• Boşanma , Tanrı’nın ömür boyu sadakat tasarısını ihlal eden bir durumdur.

Allah boşanmaya olan nefretini şöyle beyan ediyor:

“Karısından nefret eden ve onu boşayan adam… koruması gereken kadına şiddet uygulamış olur” (Malaki 2:16).

Tanrı ile yapılan antlaşmalara hem de başkalarına verilen taahhütlere saygı göstermenin önemini vurgular .

Malaki 2:17–3:5 – Tanrı’nın Adaleti Sorunu

Halk Tanrı’nın Adaletini Sorguluyor

Halk, Tanrı’nın kötülere iyilik ettiğini ileri sürüyor:

“Adalet Tanrısı nerede?” (Malaki 2:17).

elçisinin geleceğini vaat ediyor :

“Önümde yolu hazırlayacak olan elçimi göndereceğim” (Malaki 3:1).

, “antlaşmanın elçisi” olan İsa Mesih’in yolunu hazırlayan Vaftizci Yahya’dan bahsediyor .

Tanrı Halkının Arındırılması

büyücülük , adaletsizlik ve baskı uygulayanlara karşı yargı uyarısında bulunur (Malaki 3:5).

Malaki 3:6-12 – Tanrı’yı Ondalık ve Sunularla Soymak

Sadık Vermeye Bir Meydan Okuma

Tanrı, insanları ondalıkları ve adakları esirgeyerek Kendisini soymakla suçlar. Onlara, O’nun sadakatini sınamaları için meydan okur:

“Bütün ondalığı ambara getirin… Beni bununla deneyin… ve göğün kapılarını açıp açmayacağımı görün” (Malaki 3:10).

Allah’ın bereketine yol açacağı ilkesini vurgulamaktadır .

Malaki 3:13–4:6 – Son Yargı ve İyileşmenin Vaadi

Doğrular ile Kötüler Arasındaki Ayrım

Tanrı, kendisini onurlandıran doğruları, kendisini reddeden kötülerle karşılaştırır. Rab’den korkanlar için bir anma tomarı yazılmıştır (Malaki 3:16-18).

Rabbin Günü

Rabbin yaklaşan Gününü kötüler için bir yargı, iyiler içinse bir şifa zamanı olarak şöyle anlatır:
“Doğruluk güneşi şifa saçarak doğacak” (Malaki 4:2).

İlyas’ın Dönüşünün Kehaneti

Kitap, İlyas hakkında bir kehanetle son bulur :

“Rabbin o büyük ve korkunç günü gelmeden önce, Peygamber İlyas’ı size göndereceğim” (Malaki 4:5).
, Mesih’in yolunu hazırlayan Vaftizci Yahya’nın hizmetinde yerine gelir (Matta 11:14; Luka 1:17).

Malaki Kitabındaki Teolojik Temalar

1. Allah’ın Değişmeyen Sevgisi : İnsanların sadakatsizliğine rağmen, Allah’ın sevgisi sabittir.
2. İbadette Sadakat : Gerçek ibadet, Allah’ı artıklarla değil, en iyilerle onurlandırmayı gerektirir.
3. Rabbin Günü : Kötüler için yargı, sadıklar içinse bereket zamanıdır.
4. Mesih’in Vaadi : Malaki, Vaftizci Yahya ve İsa Mesih’in gelişini Tanrı’nın planının gerçekleşmesi olarak gösterir.

Malaki’nin İsa Mesih’in Anlatımındaki Önemi

Malaki Kitabı, Eski Ahit ile Yeni Ahit arasında bir köprü görevi görerek doğrudan İsa Mesih’in gelişine işaret eder:

• Vaftizci Yahya’nın Öncü Olarak Görevi: Malaki 3:1 ve 4:5-6, Vaftizci Yahya’nın Mesih’e giden yolu hazırlama görevinde yerine gelir.
• Mesih’in Arındırıcı Çalışması: İsa, halkını fedakarlığıyla arındırarak “antlaşmanın elçisi” rolünü yerine getirir.
• Doğruluk Güneşi: Malaki 4:2, ruhsal şifa ve kurtuluşun kaynağı olarak Mesih’e işaret eder.

Sonuç

Malaki Kitabı , rehavet, sadakat ve Rabbin yaklaşan Günü konularını ele alarak zamansız bir azarlama, umut ve vaat mesajı sunar. Eski Ahit’in son sözleri olarak Malaki, İsa Mesih’in gelişinin yolunu , Tanrı’nın kurtarıcı planının gerçekleşmesini hazırlar. Bugünün inananları için Malaki, Mesih’in dönüşünü ve O’nun ebedi krallığını kurmayı beklerken ibadette, ilişkilerde ve yöneticilikte Tanrı’yı onurlandırmanın bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder.